W dzisiejszych czasach o urządzeniu ogrodu decydują przede wszystkim względy praktyczne — powierzchnia, jaką dysponujemy, oraz ilość pieniędzy i czas, jakie możemy przeznaczyć na jego zagospodarowanie. Dawniej ogrodów było mniej, ale zajmowały większe tereny i służyły przede wszystkim wypoczynkowi. W tych wielkich ogrodach utrzymaniem porządku i uprawą roślin zajmowali się ogrodnicy.
Ogrody, które przetrwały do naszych czasów i które możemy teraz wszyscy zwiedzać, służyły ongiś bogatym rodom. Przechodziły na własność z pokolenia na pokolenie, dając pracę wielu robotnikom rolnym. W Anglii po rewolucji przemysłowej przedstawiciele wyłonionej właśnie klasy średniej zaczęli zakładać ogrody na wzór ogrodów ziemiańskich. Robotnicy rolni zaś, którzy przenieśli się do pracy w miastach i zakładali małe ogródki przydomowe, uprawiali w nich na własne potrzeby warzywa i owoce. Te właśnie ogrody — mieszczan i proletariuszy — dały początek ogrodom podmiejskim.
Rozwój ogrodów w XVIII wieku spowodowała moda na przywożenie z najdalszych zakątków świata wielu nieznanych dotąd roślin. Uprawiano je, krzyżowano, a potem z powodzeniem sprzedawano na targach ogrodniczych. Z takiej okazji wydawano również informatory, tygodniki i miesięczniki, zaczęły też powstawać towarzystwa ogrodnicze dla wymiany roślin i informacji o ich uprawie. W połowie XIX wieku powstało Królewskie Towarzystwo Ogrodnicze. Dopiero w latach pięćdziesiątych XX wieku ogrody w Wielkiej Brytanii zaczęty urządzać bardziej nowocześnie. Pomysły przychodziły z dalekiej Kalifornii, gdzie istniały wszelkie warunki do dokonania zmian w sposobie zagospodarowania ogrodów.
Początkowo ogrody kalifornijskie wzorowano na ogrodach hiszpańskich, a pomysły na ich urządzenie docierały do Kalifornii z Meksyku. Były w tych ogrodach cieniste patia i malownicze fontanny, jak w ogrodach Alhambry w Granadzie w Hiszpanii. Unowocześnienie tych ogrodów polegało na takim ich zagospodarowaniu i wyposażeniu, aby ogród służył przede wszystkim wypoczynkowi. Zaczęto uprawiać inne gatunki roślin: niskie, dostosowane do klimatu. Niewątpliwie pewien wpływ na kształt ogrodów mieli ogrodnicy japońscy, którzy w latach 1920—1930 byli tanią siłą roboczą na zachodnim wybrzeżu Stanów Zjednoczonych. To właśnie dzięki nim w sposobie urządzenia ogrodów pojawiły się tradycyjne japońskie elementy.